CCCXXXI.

1426, November 8. Rom.

Papst Martin V. trägt dem Abte von Heinrichau auf, die Pfarrkirche zu Baitzen nebst Einkünften dem Stifte Kamenz einzuverleiben.

Martinus episcopus servus servorum dei dilecto filio . . abbati monasterii in Heynrichaw Wratislaviensis diocesis salutem et apostolicam benedictionem. Pastoralis officii debitum, quo sumus universis orbis ecclesiis et monasteriis obligati, assidue nos impellit, ut circa ipsorum statum prospere dirigendum ac utiliter et feliciter ad augendum paternis studiis intendamus, ecclesiarum et monasteriorum eorundem atque personarum sub regulari observantia et pie vite studio altissimo inibi iugiter famulantium necessitatibus consulendo et oportunitatibus providendo. Exhibita siquidem nobis nuper pro parte dilectorum filiorum abbatis et conventus monasterii Kamencz Cisterciensis ordinis Wratislaviensis diocesis petitio continebat, quod nuper orthodose fidei emuli et christiani nominis persecutores ac, proh dolor, in regno Bohemie ingentis heresis defensores post diversos insultus per illos contra dictum monasterium habitos, monasterium ipsum cum magna potentia et violentia intrarunt, et illius dormitorium cum libris et aliis rebus ac bonis, ac uno ex eiusdem monasterii monachis pro illorum utili custodia et conservatione deputato ignis voragine miserabiliter consumarunt et ceteris monachis graviter inibi vulneratis monasterium prefatum omni provisione pro sustentatione abbatis et monachorum eorundem facta spoliarunt et in predam asportarunt, quodque etiam monasterium ipsum propter crebras aquarum inundationes, quibus partes ipse aliquandiu afflicte fuerunt, ac gravem et onerosam nobilium et aliarum personarum quotidie ad illud plus solito declinantium hospitalitatem adeo in suis facultatibus suppressum et depauperatum existit, quod abbas et monachi predicti, qui sexaginta numero fore noscuntur ex illis sustentari, hospitalitatem solitam tenere atque alia eis incumbentia onera nequeant commode supportare. Quare pro parte abbatis et conventus predictorum nobis fuit humiliter supplicatum, ut pro congruenti sublevamine premissorum eis de alicuius subventionis auxilio providentes, parrochialem ecclesiam de Bitzano dicte diocesis, cuius decem monasterio prefato, cuius ducentarum marcharum argenti fructus, redditus, et proventus secundum communem extimationem valorem annuum, ut ipsi abbas et conventus asserunt, non excedunt, perpetuo incorporare, annectere et unire de benignitate apostolica dignaremur. Nos igitur de premissis certam notitiam non habentes huiusmodi supplicationibus inclinati, discretioni tue per apostolica scripta mandamus, quatenus, si est ita, super quo tuam conscientiam oneramus, ecclesiam predictam cum omnibus iuribus et pertinentiis suis eidem monasterio perpetuo incorpores, unias ac annectas, ita, quod cedente vel decedente dicte ecclesie rectore, sive illani alias quomodolibet dimittente, eisdem abbati et conventui illius corporalem possessionem auctoritate propria apprehendere et ipsius fructus, redditus et proventus percipere et in suos et dicti monasterii usus convertere et perpetuo retinere, alicuius licentia minime super hoc requisita, ipsamque ecclesiam per ydoneum monachum eiusdem monasterii pro tempore ad eorundem abbatis et conventus nutum ponendum et amovendum, qui parrochianorum ipsius ecclesie curam gerat et illi deserviat, laudabiliter in divinis gubernari facere libere liceat. Volumus autem, quod abbas et conventus predicti post assecucionem ecclesie predicte pro illa teneantur episcopalia iura solvere et alia ei incumbentia onera supportare, non obstantibus, si aliqui super provisionibus sibi faciendis de huiusmodi vel aliis beneficiis ecclesiasticis in illis partibus speciales vel generales apostolice sedis vel legatorum eius litteras impetrarint, etiam si per eas ad inhibitionem, reservationem et decretum vel alias quomodolibet sit processum; quas quidem litteras et processus pro tempore habitos per easdem ad dictam ecclesiam volumus non extendi, sed nullum per hoc eis, quo ad assecucionem beneficiorum aliorum preiudicium generari et quibuslibet privilegiis, indulgentiis et litteris apostolicis, generalibus vel specialibus, quorumcunque tenorum existant, per que presentibus non expressa vel totaliter non inserta, effectus earum impediri valeat quomodolibet vel differri, et de quibus quorumcunque totis tenoribus habenda sit in nostris litteris mentio specialis. Nos enim exnunc irritum decernimus et inane, si secus super hiis a quoquam quavis auctoritate scienter vel ignoranter contigerit attemptari. Datum Rome apud Sanctos Apostolos VI. Idus Novembris pontificatus nostri anno nono.
F. de Vellate.

Or. Perg. mit der Bleibulle an einem Bindfaden.

Codex Diplomaticus Silesiae, hrsg vom Vereine für Geschichte und Alterthum Schlesiens, Bd 10, Urkunden des Kloster Kamenz. Hrsg von Dr Paul Pfotenhauer, Breslau 1881.